تأثیر محیط کشت، قند و تنطیم کننده های رشد گیاهی در ریزازدیادی پایه رویشی سنت جولین a (prunus domestica spp. insititia)

پایه رویشی سنت­جولین a به­عنوان یکی از پایه­های رویشی مهم نیمه­پاکوتاه با سازگاری خوب با  بیشتر ارقام میوه­های هسته­دار (به­ویژه با آلو) به­شمار می­آید. در این پژوهش اثر 5 نوع محیط­کشت ms)، wpm، tk، gnh و mgnh)، اثر متقابل تنظیم­کننده­های رشدی ( bapدر غلظت­های 25/0، 5/0 و 1 میلی­گرم بر لیتر وiba  در غلظت­های 0/0، 05/0، 1/0 و 2/0 میلی­گرم در لیتر)، و همچنین اثر  منبع کربوهیدرات (گلوکز و ساکارز) هر کدام به­طور جداگانه در غلظت­های صفر، 10، 20 و 30 گرم در لیتر روی میزان نوساقه­زایی پایه رویشی یاد شده مورد مطالعه قرار گرفت. برای تحریک ریشه­زایی تأثیر دو روش مختلف کاربرد iba و naa (پیش­تیمار تدریجی و پالسینگ) نیز به­طور مستقل مطالعه گردید. نتایج نشان داد که بیشترین تعداد نوساقه سالم (125/2 در هر ریز­نمونه) در محیط­کشت ms به­همراه 5/0 میلی­گرم در لیتر bap و 1/0 میلی­گرم در لیتر iba  به­دست آمد که اختلاف معنی­داری در سطح 05/0 =α با سایر تیمارهای به­کار برده شده داشت. هرچند نتایج بیانگر اثرات متقابل معنی­دار ساکارز و گلوکز در سطح 01/0=α برای هر دو صفت تعداد و طول نوساقه بود ولی بیشترین تعداد نوساقه­ سالم (66/2) با کیفیت رشد مناسب در محیط­کشت ms حاوی ترکیبی از دو قند هر یک 20 گرم بر لیتر و بلندترین نوساقه­ها با میانگین طول 5/8 میلی­متر در محیط­کشت  msحاوی 30 گرم در لیتر ساکارز مشاهده شدند که در سطح 05/0=α اختلاف معنی­داری با سایر تیمارها داشتند. نتایج به­دست آمده از مرحله تحریک ریشه­زایی بیانگر کارآیی بالای روش پالسینگ (با 28/77 درصد ریشه­زایی و 82/1 ریشه در هر ساقه) نسبت به روش معمولی و برتری naa نسبت به iba در افزایش راندمان ریشه­زایی بود. گیاهچه­های ریشه­دار شده با 60% موفقیت پس از سازگاری در مخلوط پیت ماس و پرلیت در اتاقک رشد به گلخانه منتقل شدند.